درجات السلم

فكرت كتيير فى سؤال محيرنى أحنا ليه طموحنا مبينتهيش مش بيقف عند حد معين ؟ ليه كل ما نوصل لدرجة من السلم بنبقي عايزين نطلع الأعلى منها ؟ ليه مش بنشبع ؟ ليه مش بنحس أننا عملنا اللى علينا وكفاية بقى كده نستمتع باللى وصلناله وحلو اوى كده ؟ يعنى تلاقى الواحد بيشتغل ويكد ويتعب علشان يجيب اللى عايزه مثلا عايز شقة يقولك انا عايز شقة حتى أوضتين يجيب الشقة يقولك لأ لو اغيرها واجيب اكبر شوية بعدين تلاقيه يقولك نفسي فى عربية اي حاجة انشالله فيات يجيب العربية يقول ياواد بقى لو اغيرها بأوبل فيكترا وبعدين لو مرسيدس تبقى ظبت ولو حتة فيلا صغيرة كده يبقى هنا وكمان شاليه فى مارينا تبقى هى دى وتلاقيه غارق فى أحلامه وعمال يدور ويدور فى الساقية ومش حاسس أن كل ده من عمره وكل ده محسوب عليه والدنيا كده كده حتنتهى وحتزول ومهما عملنا فيها مش ده نهاية المطاف وعلىفكرة وأحنا بنعمل كده بنبقى راضيين بحالنا ومع ذلك عايزين نزود يعنى تسأل أى واحد تقوله ياعم أرضى باللى ربنا قسمهولك يقولك أنا راضى والحمد لله بس ايه المشكلة فى أننا نزود ونسعى أكتر وأكتر ويفضل طول عمره فى الدوامة دى يبقى مليونير عايز يبقى ملياردير موظف صغير عايز يبقى مدير مدير عايز يبقى صاحب الشركة طيب وبعدين وأخرتها أيه أمتى حنوصل للسقف ودرجات السلم تنتهى ؟